مهارت های پخت سنگ مرمر، دولومیت و سنگ آهک

سنگ مرمر، دولومیت و سنگ آهک همگی سنگ های نرم تری هستند. بنابراین، در طول فرآیند ساخت و ساز و در فرآیند استفاده در آینده، به شدت در برابر آلودگی های خارجی آسیب پذیر است و نقاط ضعف آن از مقاومت ضعیف در برابر لکه، مانند آسیب پذیر بودن در برابر آب باران، خاک و سایر آلودگی ها را نشان می دهد. در مقایسه با گرانیت، این سه نوع سنگ نفوذپذیری آب بالاتری دارند و بیشتر در معرض آلودگی هستند. برای حل این مشکل، یک راه خوب محافظت از آن است.

امروزه در سطح بین المللی از عوامل محافظ نفوذپذیری سنگ استفاده می شود. اصل حفاظت این است که عامل محافظ به داخل سنگ طبیعی نفوذ می کند، بین ذرات ریز در منافذ سنگ رسوب می کند یا به مولکول های معدنی جداگانه زیر سطح سنگ می چسبد. این کار از ورود آب، روغن و کثیفی به داخل سنگ جلوگیری می کند. عوامل محافظ نفوذ پذیر می توانند بر پایه آب و بر پایه حلال باشند و معمولاً حاوی سیلیکون، سیلیکون، متیل سیلیکات یا سایر ترکیبات سیلیکونی مشابه هستند. عوامل محافظ نفوذپذیر را نیز می توان به دو دسته تقسیم کرد: نوع ضد آب و نوع ضد روغن. نوع ضد آب عمدتا برای جلوگیری از آب و مواد شیمیایی مایع مانند نوشیدنی های میوه ای، قهوه، چای و نوشابه استفاده می شود. عامل محافظ نفوذپذیری ضد روغن برای جلوگیری از نفوذ آب و مایعات مبتنی بر روغن به داخل سنگ مانند روغن خوراکی، گریس و سایر روغن ها استفاده می شود. عوامل محافظ نفوذپذیر ضد روغن نیز عملکرد ضد آب دارند، اما محصولات ضد آب ممکن است لزوما از آلودگی روغنی جلوگیری نکنند.

هنگام استفاده از عامل محافظ نفوذپذیر برای درمان حفاظتی، یکی از عواملی که باید در نظر گرفته شود این است که چه نوع سنگی مناسب است و در کجا قرار می گیرد. با توجه به خواص مختلف سنگ مرمر، سنگ آهک و دولومیت، با توجه به شرایط باید روش های مختلف تصفیه را اتخاذ کنیم. به عنوان مثال، برای استفاده روزانه از کفپوش های مرمر آشپزخانه، عامل محافظ انتخاب شده باید دارای خاصیت دفع کننده روغن باشد. در مورد کف لابی هتل شلوغ، عابران پیاده ردپاهای زیادی از خود به جا می گذارند و به راحتی می توان زمین را مالش داد. در این زمان برای محافظت از براقیت سطح، در صورت لزوم علاوه بر درمان با عامل محافظ نفوذپذیر، لایه ای از نوع سطحی نیز اعمال شود. عامل محافظ، حتی با محصولات پولیش برای پرداخت زمین.

علاوه بر این، عامل دیگری که باید در نظر گرفته شود، روش نگهداری است. اگر کف دولومیت یا مرمر هر روز شسته شود، احتمال آسیب دیدن آن توسط مواد شیمیایی اسیدی بیشتر است. اگر از نگهداری زمین غافل شوید، کثیفی در منافذ سنگ مسدود می شود. اگر خود سنگ روشنایی بالایی داشته باشد، ممکن است براقیت آن ساییده شود. به این ترتیب هر چقدر هم که عملیات حفاظتی سطح سنگ خوب باشد، سطح کثیف و تیره می شود. به عنوان مثال، کف یک لابی هتل شلوغ به طور منظم گرد و غبار و هر روز با آب تمیز می شود، شاید فقط با یک ماده محافظ سطحی که بتوان آن را جدا کرد. با این حال، اگر با یک اتاق نشیمن در خانه جایگزین شود، لازم نیست هر روز آن را با یک ماده تمیز کننده تمیز کنید. برای محافظت کافی است از یک عامل محافظ نفوذ پذیر با مقاومت آب بهتر استفاده کنید.

لازم به تاکید است که هر نوع عامل محافظ نفوذ پذیر نمی تواند لایه محافظی را بر روی سطح سنگ ایجاد کند، بنابراین سنگی که توسط عامل محافظ نفوذ پذیر محافظت شده است باید دوباره درمان شود، یعنی عامل محافظ سطح نیاز به استفاده شود، تا بتوان از سنگ استفاده کرد. این واقعاً می تواند به عنوان یک"حفاظت مضاعف" در نظر گرفته شود. از آنجایی که هر نوع روش پخت عالی سنگ نیاز به اپیلاسیون ندارد، لایه مومی قابل تنفس نیست، بلکه به راحتی می چسبد و به راحتی می توان رنگ سطح سنگ را زرد کرد. از سطحی استفاده کنید که قابلیت تنفس داشته باشد و حاوی مواد مومی نباشد. عامل می تواند بیشتر از سنگ و لایه محافظ محافظت کند و رنگ روشن طبیعی سنگ را حفظ کند.

قبل از انتخاب سنگ، سطح روشن طبیعی آن نیز عاملی است که نمی توان آن را نادیده گرفت. با این حال، ما باید اطمینان حاصل کنیم که خواص فیزیکی سنگ بیشترین ارزش استفاده از آن را دارد. تنها با در نظر گرفتن تمام ویژگی های سنگ، سنگی که انتخاب می کنید می تواند کاربردی بودن و زیبایی تزئینی آن را به حداکثر برساند.